Woonerf - co to jest?

11 maj 2015

Woonerf - co to jest?

Koncepcja - Wonnerf - zakładająca znaczne ograniczenie ruchu samochodowego powstała ponad czterdzieści lat temu tj. na początku lat 70. XX wieku w Holandii. To właśnie z języka niderlandzkiego pochodzi słowo woonerf (ʋoːn.ɛrf, hol. ulica do mieszkania) oznaczające w wolnym tłumaczeniu właśnie „ulicę do mieszkania”. Dlaczego musieliśmy czekać tak długo, aż zacznie się o tym mówić w Polsce?

Woonerf przykłady

Ideę stopniowej eliminacji indywidualnego transportu kołowego podjęli projektanci z nurtu „New Urbanism”, realizując w obrębie istniejących i nowoprojektowanych zespołów zabudowy strefy przyjazne pieszym i rowerzystom.

Woonerf to nic innego jak rodzaj ulicy w strefie zurbanizowanej, na której położono nacisk na wysoki poziom bezpieczeństwa, uspokojenie ruchu i wysokie walory estetyczne przy zachowaniu miejsc parkingowych i funkcji komunikacyjnej z priorytetem dla pieszych i rowerzystów. Woonerf jest w założeniu przestrzenią publiczną, która łączy funkcje ulicy, deptaku, parkingu i miejsca spotkań mieszkańców. Podstawą projektowania ulicy tego typu jest rezygnacja z tradycyjnego podziału przestrzeni między jezdnię i chodniki oraz zastosowanie elementów małej architektury, co zniechęca kierowców do ruchu tranzytowego, nie wyklucza jednak możliwości wprowadzenia komunikacji miejskiej.


W Polsce o wonnef-ach mówi się zbyt rzadko. Nieliczne miasta w Polsce koncepcję budowy bądź przebudowy ulic nieśmiało zaczęły wdrażać. Opinie mieszkańców w tych przypadkach są w przeważającej większości pozytywne.

Niestety "strefy zamieszkania" bywaj i takie jak w poniższym filmie ... "Nic się nie dzieje, proszę pana. Nic."

Nie jestem specjalistą, ale strefa zamieszkania w tym miejscu to już jest mocno naciągane. Dookoła, żywego ducha nie uświadczymy. Tymczasem takie strefy przydałyby się m.in. na wielu osiedlach mieszkaniowych a ich po prostu nie ma.

Należy pamiętać, że taka enklawa daje wszelkie prawa pieszemu, kosztem kierowców. Pieszy może tu spacerować bezkarnie środkiem jezdni mając pierwszeństwo przed pojazdami. Nawet małe dziecko do lat 7 nie musi tu mieć opiekuna i może uczestniczyć w ruchu drogowym samodzielnie.