50 lat temu uruchomiono zaporę w Solinie

20 lipca 1968 roku oficjalnie uruchomiono zaporę w Solinie. Dzięki spiętrzeniu wód Sanu i Solinki na terenie kilku wysiedlonych wsi powstało jezioro Solińskie - dzisiaj jedna z największych atrakcji turystycznych w tej części Polski.

 

 

Plany budowy w tym miejscu zapory sięgają jeszcze okresu międzywojennego, ale dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku przystąpiono do realizacji planów. Prace ruszyły w 1960 roku i trwały 8 lat. Jak skrupulatnie wyliczono cała zapora waży 2 mln ton. Do jej wzniesienia zużyto ponad 820 tys. m sześc. betonu i żelbetonu. Na jego wytworzenie poszło 1,7 mln ton kruszywa oraz 200 tys. ton cementu.

Z kawałków betonu z jakiego zbudowana jest zapora w Solinie można by ułożyć mur o wysokości i szerokości metra biegnący w linii prostej przez całą Polskę, od Soliny po Świnoujście.

Post udostępniony przez Grzegorz Chudzik (@grzegorz_chudzik) Lip 19, 2018 o 11:40 PDT

Same fundamenty zapory to 6 m wylewki betonowej, położonej na zębie skalnym, stanowiącym podłoże fundamentowe. Szerokość zapory o kształcie rozwartego trapezu przy koronie wynosi prawie 9 m, u podstawy - 56 m.

Przy budowie zapory pracowało 2 tys. robotników, 7 koparek, 15 spycharek, 3 dźwigi samochodowe, 13 ładowarek, 42 wywrotki, 8 ciągników „Ursus”.
 
 
Powstało Jezioro Solińskie o powierzchni 22 km kw., w którym znajduje się ponad 500 mln m sześc. wody! Jego głębokość tuż przy zaporze wynosi aż 60 m. Długość linii brzegowej zbiornika ma ponad 150 km.

 

50 lat temu uruchomiono zaporę w Solinie