Wąwóz w Leszczu: Tajemniczy jar i relikty dawnego grodziska w sercu Kujawsko-Pomorskiego
Osobliwa nazwa Wąwozu w Leszczu pochodzi od niemieckiego nazwiska właścicieli – Hezelecht. Nazwisko to w XV wieku uległo spolszczeniu na Leskich, a ich rodowe gniazdo nazwano Leszcz.
Dziś zabieram Was na wschodni skraj miejscowości Leszcz w województwie kujawsko-pomorskim, gdzie znajduje się jar utworzony przez przepływający ciek wodny oraz liczne dopływające strumienie. Krawędzie jaru w Leszczu są dość strome i trudne do pokonania. Na jednym z jego brzegów znajdują się relikty dawnego grodu.
Jar w Leszczu
Spacerując zielonym szlakiem pieszym, nagle dostrzeżemy rzadko spotykaną w tej okolicy formę terenu – głęboki, tajemniczy jar, porośnięty z obu stron gęstym lasem mieszanym. Do wąwozu można również dotrzeć od strony Zamku Bierzgłowskiego, idąc lub jadąc główną drogą w kierunku zamku i Podleszcza..
Dnem wąwozu, którym niegdyś płynął strumyk, biegnie teraz leśna droga. Jest ona idealna dla miłośników wszelkich form aktywności fizycznej.
Gród legendarnego Prusa Pipina
Wspomniane wcześniej grodzisko to pozostałość po dawnym krzyżackim grodzie, który funkcjonował w XIII–XIV wieku. Wielu historyków identyfikuje je jako dawny gród legendarnego Prusa Pipina, wywodzącego się z Pomezanii – historycznej krainy położonej na północ od rzeki Osy. Po zdobyciu grodu na Prusach, Krzyżacy wznieśli w tym miejscu swoją strażnicę.
Czy powstanie rezerwat przyrody - Wąwóz Leszcz?
Mieszkańcy Zamku Bierzgłowskiego zbierają podpisy pod petycją, aby Wąwóz Leszcz wraz z otaczającym go lasem został objęty ochroną jako rezerwat przyrody.
Las w Wąwozie Leszcz porasta naturalne zbocza doliny rzeki Struga Papowska Mała, wraz z licznymi przecinającymi je wąwozami. Jest to grąd – wielogatunkowy i wielowarstwowy las liściasty, w którym dominują graby i dęby, a także występują inne gatunki charakterystyczne dla tego typu zbiorowiska leśnego.
Obszar ten jest cenny przyrodniczo zarówno jako zbiorowisko leśne, jak i ze względu na występowanie wielu gatunków roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną ścisłą oraz częściową. Licznie występuje tu lilia złotogłów (Lilium martagon) oraz jarząb brekinia (Sorbus torminalis), co dodatkowo podkreśla unikalny charakter tego miejsca.
Ze względu na naturalny charakter lasu, teren ten ma także duże znaczenie edukacyjne, mogąc służyć jako miejsce nauki o przyrodzie i ochronie środowiska. Droga biegnąca przez wąwóz jest jedną z wizytówek gminy Łubianka, stanowiąc atrakcję zarówno dla mieszkańców, jak i turystów.
