Starą cerkiew w Olchowcu rozebrano jednak w 1934 r., na jej miejscu postawiono nową. Podczas II wojny światowej i trwającej w w tej okolicy bitwy pancernej w Dolinie Śmierci, trafiona pociskiem, straciła większość wyposażenia wraz z ikonostasem. Bezpośrednio po wojnie mieszkańcy podjęli pewne prace zabezpieczające, jednak zostały przerwane przez akcję Wisła.
W latach 40. XX wieku z pozostawionej bez opieki cerkwi rozkradziono znaczną część wyposażenia. Następnie cerkiew została zaadaptowana na kościół. W 1950 tylko postawa mieszkańców Olchowca zapobiegła jej rozbiórce, zadekretowanej przez władze. Po 1956, również z inicjatywy miejscowej ludności, dokonano kolejnych niezbędnych napraw we wnętrzu obiektu, współużytkowanego przez katolików obydwu obrządków. Dopiero w latach 80. udało się zamontować w cerkwi nowy ikonostas, a po 1992 przeprowadzić generalny remont.
Cerkiew w Olchowcu jest małą orientowaną świątynią o konstrukcji zrębowej. Trójdzielna - składa się z prezbiterium z zakrystią, nawy i małego babińca z przedsionkiem. Dachy kalenicowe, kryte blachą, zwieńczone kopułami z oryginalnymi krzyżami z kolorowymi szkiełkami. Do cerkwi prowadzi zabytkowy, kamienny mostek o ciekawej architekturze.
W 2000 roku cerkiew wróciła pod władanie greckokatolickiego władyki w Przemyślu i dziś jest użytkowana przez oba wyznania. W miejsce ikonostasu autorstwa A. Stefanowskiego, który trafił do nowej cerkwi w podprzemyskich Gajach, natomiast w zamian ze składu ikon w Łańcucie do Olchowca trafiły XVIII-wieczne ikony z nieistniejących cerkwi w Ruszelczycach i Leszczawce.
Kolejnym etapem rozbudowy cerkwi było zamontowanie witraży oraz dobudowanie przedsionka. Prace konserwatorskie są nadal kontynuowane.
Obiekt wpisany został na listę zabytków w 1993 i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Zobacz inne miejsca które warto odwiedzić - MAPA
GPS: 49°28′18,2″N 21°36′09,7″E