Ratusz Staromiejski w Toruniu – co warto wiedzieć o tym miejscu?
Serce miasta – tak w skrócie można określić to, czym przez wieki był Ratusz dla Torunia. To właśnie tutaj toczyło się życie handlowe i polityczne – sprzedawano żywność, wyroby rzemieślnicze, podejmowano władców, a nawet wymierzano publicznie kary. Historia tego miejsca sięga przełomu XIII oraz XIV wieku – czasów przypadających na rozkwit architektury gotyckiej. Wzniesiona wówczas wieża, służąca za więzienie, skarbiec, jak również archiwum została ogrodzona murami i ozdobiona blaszanym hełmem. W obecnym kształcie góruje nad toruńską starówką od 1385 roku. Co jeszcze kryły wnętrza Ratusza? Na parterze: przede wszystkim kramy, ławy chlebowe czy salę sądową; w piwnicach natomiast warzono piwo, produkowano wina. Piętro budynku zajmowała sala, w której obradowała rada miejska i przeznaczona dla odwiedzających miasto królów wielka Sala Mieszczańska. Władcą szczególnie bliskim miastu był Jan Olbracht, który zmarł w jednej z sal ratuszowych – do dziś jego serce spoczywa w kościele św. Janów w Toruniu.
Wieża Ratusza Staromiejskiego w Toruniu, od XIV wieku wyposażona jest w mechaniczny zegar, który był pierwszym tego typu czasomierzem w państwie krzyżackim. Dziś to drugi najstarszy – zaraz po zegarze wrocławskim – mechanizm w Polsce.
.jpg "Dlaczego Ratusz Staromiejski wygląda inaczej niż pierwotnie")
.jpg "Dlaczego Ratusz Staromiejski wygląda inaczej niż pierwotnie")
Dlaczego Ratusz Staromiejski wygląda inaczej niż pierwotnie
.jpg "Dlaczego Ratusz Staromiejski wygląda inaczej niż pierwotnie")
.jpg "Dlaczego Ratusz Staromiejski wygląda inaczej niż pierwotnie")
Początek XVII wieku przyniósł kompleksową przebudowę obiektu, idącą w kierunku manierystycznym. Budynek zyskał m.in. wiele elementów dekoracyjnych, takich jak szczyty, wieżyczki czy ramy okienne. Na szczęście ówczesny architekt, Antoni van Oppergen zadbał o zachowanie gotyckiego charakteru zabytku. Warto wspomnieć, że w 1645 roku na terenie Ratusza odbyły się Colloquium Charitativum, czyli dyskusje religijnie, będące próbą pogodzenia wyznań chrześcijańskich.
Wydarzeniem, niewątpliwie najtragiczniejszym w dziejach tego monumentu, mającym ogromny wpływ na jego obecny wygląd był pożar z 1703 roku spowodowany bombardowaniem miasta przez Szwedów. Po zakończeniu działań wojennych okazało się, że przetrwały solidne mury, co pozwoliło na odbudowę Ratusza jeszcze w tym samym stuleciu. Uważni zauważą brak dawnego hełmu oraz osmalone cegły w niższej partii wieży.
Legenda o powstaniu Ratusza Staromiejskiego w Toruniu
Z powstaniem Ratusza związana jest legenda. Głosi ona, że zabytek nosi znamiona podobieństwa do kalendarza. I tak: wieża ma symbolizować rok, cztery bramy to pory roku, dwanaście sal nawiązuje do liczby miesięcy. Chętni mogą spróbować policzyć okna – podobno jest ich tyle, ile dni w roku.
Wieść niesie – lata przestępne zmuszały mieszczan do wykuwania dodatkowego otworu, tak, aby wszystko się zgadzało.